Hai uns días, dando un paseo polo
meu barrio en Baños de Molgas, e vendo o carreiro que levaba á
fonte da Lameira, déuseme por achegarme a vela. Pero co corazón nun
puño. Porque levaba trinta anos ou máis sen ir a esa fonte. Unha
fonte á que, na infancia e xuventude, ía practicamente a diario. Na
infancia era máis ben para buscar auga para beber, porque era
fresquiña e porque quedaba máis cerca que a fonte do Muíño. Na
xuventude, aínda que de cando en vez, principalmente no verán,
seguiamos colléndoa para beber, xa usabamos a da fonte que se fixo
na Aira de Arriba, que viña, por certo, da fonte de Ligo, moi preto
de Bouzas.
Pero aínda así, eu seguía collendo auga na fonte da
Lameira porque, a uns cincuenta metros tiña unha finquiña bastante
estreita, pero suficientemente extensa como para facerme realizar
varias viaxes con cubos para coller auga e regar os produtos
hortícolas. Mais desde que deixamos de traballar ese terreo, xa non
volvín a poñer os pés por alí. Non obstante, atinei perfectamente
dela, porque a verdade é que non ten perda; simplemente hai que
seguir o carreiriño. Sempre lembrarei as píntegas ou salamántigas
que estaban no fondo. Din que onde están estas, hai boa auga. A
fonte da Lameira tiña e ten unha moi boa auga.
Finca Fierro. Xoves, 30 de maio de
2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario