Cando hai moita calor, din que se
asan os paxariños. Hoxe ásanse os paxariños. Vai moita calor.
Tamén din, nestes casos, que vaias pola sombra. Á biblioteca fun
pola sombra. E neses cachos nos que non existía tal (curtiños, iso
si) non me quedaba outra que facer pantalla ou tornar o sol co libro
que levaba para devolver e, á volta, co libro que collera en
préstamo. Pero no traxecto que hai á entrada da Finca Fierro, aí
nin libro nin rabo de gaitas; caía a canícula de tal maneira que
incluso mirei se había ou non algún paxariño asado.
Menos mal que
a rúa que máis uso na Valenzá con dirección a Barbadás é a da
dereita, á que, polas tardes, lle dá sempre a sombra. Mais aínda
así, ás seis e media da tarde, por exemplo, seguen a asarse os
paxariños. É dicir, que vai moita colar. Moita. A verdade é que
foi unha animalada o saír da casa, pero... os malditos libros! E non
vale que teña aínda dous na casa pendentes de lectura! A ver se non
me van gustar... E acaba de empezar a fin de semana... Non sexa o
demo que... Así é que, por se aquel, boteime á rúa baixo unha
canícula do carallo por tan só un libro. Minto. Tamén lin un
xornal na biblioteca, merquei dúas barras de pan, tomei unha auga
(si, unha auga, hoxe non tocou café) ó mesmo tempo que escribía
este pingas.
Café Acordes da Valenzá. Venres, 31
de maio de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario