Quedei algo así coma medio fundido.
E iso que aínda teño tres libros para ler; un deles, a medias. Pero
por se aquel, por se non me gustan, por se pasa algo, por se a ver o
demo... Non vaia ser que me quede sen lectura! Que desgraza, meu
deus, morrería co desgusto! Entón, polo seu aquel, marchei á
biblioteca de A Valenzá coa intención de coller en préstamo algún
máis (é mellor que sobren ca que falten; moito mellor!). Pero
quedei algo así coma medio fundido. Porque cando cheguei á
biblioteca vin a persiana baixada e o cartel na porta. Santa Rita.
Patroa dos funcionarios.
E mira que lera a noticia pola mañá cedo
neste mesmo xornal! Pero... as ansias de lectura! Aínda que, o máis
principal, a miña cabeciña! Porque xa polo mediodía me acontecera
o mesmo: que quixen realizar uns trámites no concello de Baños de
Molgas e ó intentar abrir a porta, a Santa Rita tamén colgara alí
un cartel, un letreiro para advertir do peche das dependencias
municipais. E mira que o lera pola mañá cedo! A miña cabeciña!
Esta maldita idade! Un xa non é como era. O tempo empeza a pasar
factura. Pois nada, mañá é outro día. E o libro que estou lendo
xa sei que non o deixarei a medias, polo que ata mañá chégame ben.
E o xoves xa non é Santa Rita. Que mira que me amolou hoxe...
Café Paladium da Valenzá. Mércores,
22 de maio de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario