O ASUNTO VAI DE PRISIÓNS

Esperei e arrefriáronseme os pés. Estiven de pé, quieto e sobre as baldosas arrefriáronseme os pés. Claro que, antes, xa se me arrefriara todo o corpo ante unhas declaracións do noso presidente Núñez Feijóo: que seica é imposible que España teña un bo Goberno se hai que pedilo en prisión. Pois ata poida que teña razón, pero polo menos eses están na cadea cumprindo unha condena que, para un servidor, si é política (e xa sei que vou en contra da maioría, pero...), mentres que outros -políticos- por maiores delitos (enténdase ladroízo) seguen soltos e incluso nos postos nos que realizaron as falcatruadas. É máis, a algúns ata os nomean para outros cargos de máis categoría.

Tamén se me arrefriou a alma cando souben de que o Estado indemnizará con 300.000 euros a un inocente que estivo encarcerado un ano. A indemnización débese, por suposto, a que fora denunciado e acusado en falso. Trescentos mil euros. Por un ano. Un ano preso, na cadea. En soidade. Sen familia. Ó mellor baixo coacción doutros presos. Ou ameazas. Ou maltratos. Aínda que, o peor imaxino que sería o bulebule, o ruxerruxe da súa conciencia pola situación de cargar coa culpa por algo que non realizou. Iso ten que ser horrible: pagar os pratos que esnaquizou outro. Agora o Estado lávase as mans con 300.000 euros. Sigo tendo frío nos pés. Tan só as asaduras, as entrañas están a ferver... coa rabia, coa carraxe.

A Cervexaría de Maceda. Xoves, 5 de decembro de 2019