Moitas
veces botamos a lingua a pacer porque non sabemos facer outra cousa
ou porque simplemente queremos chamar a atención. Hai uns días,
algúns empezaron a criticar a Javier Bardem pola súa asistencia ó
Cume do Clima que se está a desenvolver en Madrid. Que quen era el
para estar aí. Que fixera, que conseguira, que méritos tiña para
tal presenza.
Que carallo pintaba Javier Bardem no Cume do Clima.
Hoxe, eses mesmos
algúns lanzaron ou exclamaron unha chea
de repeticións de “Oh my God”, “Oh my God” admirativo ante a
concorrencia
do tamén actor Harrison Ford nese mesmo evento.
Ante isto, que se pode dicir? Que eses algúns son parvos de remate?
Que eses algúns levan á súa máxima expresión o pecado nacional,
o da envexa? Sempre fomos un país de retorcidos, de envexosos.
Por certo, con respecto ó de que conseguira Bardem para a súa
asistencia
a esa
xuntanza
climática;
pois en principio un Oscar que Harrison Ford non ten, por moito que
sexa un gran actor (que o é) ou por moitas máis películas que
rodara (se é que leva máis que Bardem, que non me paro a
investigalo).
E ollo ó dato, o de acadar ou non acadar Oscars non ten nada que ver
co do Cume, pero xa que eses algúns queren usar os méritos... aí
queda iso.
Non é a primeira vez que defendo ós Bardem, porque me amola moito a
forma en que os atacan: simplemente por non comungar
coas opinións de certos persoeiros
que van
de santiños pola vida.
Aínda
mellor: por ser “roxos”. Sempre os tacharon
de “roxos”.
A
Cervexaría de Maceda. Mércores, 11 de decembro de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario