SON UN EGOÍSTA, E QUE?

Sempre quero levar a razón. E discuto por elo. A ver, xa está ben de que outros queiran subir enriba de min. Son un egoísta, e que? Se digo que cruzo o río Arnoia montado nunha vaca, tedes que crerme aínda que non sexa verdade. O caso é que foi verdade. Había chea para cruzar cara Pinouzos, pero había que facelo para ir polos toxos que o pai rozara na Lagoa de Almoite. A auga ben se vía que cubriría o carro, así é que non quedou outra que subirme á Rubia (era a máis mansa, por ser a máis vella) para cruzar o río. É certo que para outras cousas intento esaxerar para poder levar sempre a razón. Fago que entendo de fútbol esaxerando noticias ou comentarios para que ninguén me poida rebater as miñas opinións.

Teño dereito a opinar o que me dea a gana! Con razón ou sen razón. Para iso boto sempre a lingua a pacer. A ver, xa estou farto de que opine todo o mundo do que lle dea a gana. Eu quero opinar dos nacionalismos e, maldita sexa!, non me deixan. Así é que esbardallo coma quen baila sen son con tal de poder levar a razón, con tal de que o egoísmo me suba polas entrañas arriba e me deixe máis orgulloso que a un campión de a tres nun zoco. Son egoísta ata comendo feixóns; primeiro como as patacas para, despois, picar co garfo a pracer e mirando de esguello para quen estea á miña beira... por se mos rouban. Os meus irmáns, de pequeno, dicíanme que mirase para arriba e eu, de pasmón, miraba e roubábanme os feixóns. Coa carraxe quería espetarlles o garfo no corazón.

Finca Fierro. Sábado, 7 de decembro de 2019