VERDADES E MENTIRAS

Case sempre digo o que penso, aínda que ás veces penso que todo é mentira. Por momentos é complicado diferenciar unha verdade dunha mentira, e viceversa. Tamén penso nas mentiras piadosas... que seguen a ser mentiras. Os políticos teñen fama de mentir moito. Todos mentimos algo, uns máis e outros menos. Os que máis son os políticos. A ver, se dixeran verdades non terían esa fama de mentiráns, de falsos, de aproveitados. Minto sobre o tempo que transcorre desde a solicitude dun desexo ata o cumprimento do mesmo. Aínda que o desexo sexa verdade. Confeso que na infancia sempre pensei que sería o rei do mundo, pero na actualidade nin son DiCaprio nin me considero James Cameron. Soñaba con aquela verdade que non tardou en converterse en mentira.

É verdade que me emocionei por entre os palleiros da memoria, como é mentira que gozase feliz dentro da miseria, case na indixencia. Hai certas verdade que desexamos de corazón que sexan mentira, como hai mentiras que ansiamos asumilas como verdades. Xa se sabe que a esperanza, para as mentiras e para as verdades, é o último que se perde. Sempre tiven a esperanza en saber mentir ben e que ninguén desconfiase das miñas verdades. É moi difícil asimilar a mentira cabalgando sobre a autenticidade, pero por veces non queda outra que planear o engano para acubillalo, para encubrilo como veracidade. Case sempre digo que o tempo pasa e todo cambia, aínda que hai veces que, isto, tamén é mentira.

A Cervexaría de Maceda. Martes, 28 de xaneiro de 2020