Esfúmase
o cabalo de ferro ao lonxe e o indio arapahoe Triste Sorriso deixa asomar un
sorriso bastante triste porque se lle escapou o asalto ao tren. Levaba días
planeando tal atraco e para iso achegábase ata o outeiro no que estaba outeando
o horizonte un día si e outro tamén. Así botou polo menos un mes e calculando o
tempo e a velocidade segundo o piar dos paxaros e a súa fuxida das árbores que
había á beira da vía do ferrocarril. Pero hoxe, precisamente hoxe, uns minutos
antes do paso do tren, asomou por alí coma un lóstrego o vaqueiro Johnny Fusil,
que non conseguía controlar moi ben aos dous cabalos que turraban da carreta na
que ía sentado. Aquilo semellaba que os animais se desbocaran por algo. O ruído
fixo que os paxaros fuxiran antes do paso do tren. E isto descolocou ao indio arapahoe
Triste Sorriso. Non soubo que facer; só ensinar un sorriso bastante triste.
Finca
Fierro. Xoves, 12 de xullo de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario