Máis que alegría pola consecución
da Eurocopa, sentín unha auténtica gozada polo xogo da selección española no
último partido e para darlle na cara a aqueles agoireiros que empezaban a
criticar xa tanto o xogo como as decisións do adestrador Vicente Del Bosque. É
certo que o xogo nos primeiros partidos non foi o que namora, pero é normal;
cada vez coñecen mellor a España e intentan apertala como poden. Por exemplo,
antes a Iniesta cubríano dous, agora, tan axiña como pilla o balón, bótanse a
el coma lobos uns catro xogadores contrarios. Logo estivo a ladaíña do maldito
9. E digo eu, para que queremos un 9 se temos catro ou cinco gnomos que marean,
que esgotan a auténticos cabalos de batalla. Aí estivo tamén a grandeza de Del
Bosque; primeiro esgotaba aos contrarios e logo rematábaos. Con 9 e sen 9 houbo
xogo e goles. Todos temos un adestrador dentro, pero non nos respectamos.
Maceda. Martes, 3 de xullo de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario