A
batalla entre os raios de claridade que queren penetrar por entre a follaxe dos
amieiros desenvólvese tan só a uns trinta metros. Cando o pouco aire existente
consegue mover algunhas follas é cando algúns raios de claridade aproveitan
para chegar ás meniñas dos ollos do narrador. Pero axiña retroceden,
desaparecen cando as follas volven á súa posición inicial e a calma asoma unha
vez máis nesta guerra de ver e non ver. Chega unha simple folla para tapar a
vida que hai máis alá. Chega unha simple folla para deixar ver as moléculas de
máis alá do infinito. E aínda que se mire para outro lado, sábese que por
detrás da follaxe hai unha batalla entre o ser claridade e non ser claridade.
Cafetaría
Os Carrís da Valenzá. Luns, 23 de xullo de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario