Ai oh, chove de carallo! Por
chover ata chove sobre o sentimento dun suspiro e sobre o paraugas que ten
aberto Justino, O Grilo. Por pouco tempo o paraugas está aberto, xa que un
refacho de cicloxénese mándoo a tomar vento fresco, nunca mellor dito. O
normal, entón, en que pola boca de Justino, O Grilo, saísen pestes. Saíron máis
ca pestes. Saíron baballas de tal magnitude que lle habería que poñer aqueles rombos
televisivos dos anos de matusalén. Por certo, bonita escusa a dos rombos para
mandar os nenos á cama. Chove sobre a idiosincrasia dun sono e os ronquidos de
Basilisa, A Cagahostias, navegan polo charco de auga que se formou á beira da
fiestra. O alcume de Basilisa xa se entende de onde vén; seica anda todo o día
cagándose niso. Outra á que semella que lle hai que poñer rombos na fronte,
porque pode ferir a sensibilidade do oínte. Pero, hoxe en día, temos algo de
sensibilidade? Non sei, non sei. Chove sobre mollado. Pois que chova!
No hay comentarios:
Publicar un comentario