O QUE FAI POSIBLE O IMPOSIBLE

               Chove sobre a preñez dun suspiro e sobre a trapallada dunha roda que se desinfla. Haberá que darlle aire. Cada pinga de auga que cae sobre a baldosa da beirarrúa molla a conciencia da sombra que se reflicte sobre o chan. Pero se chove, como vai haber sombra!: non a hai, pero hai que intuíla, pailán, hai que intuíla. Imaxina que en vez de chover, son os raios de sol os que caen sobre a terra. A imaxinación, rapaz, a imaxinación é o que fai posible o imposible. Imaxina agora mesmo a un alien cos ollos pechos, sen oídos e coa lingua moi longa e xa tes aí a un político calquera, que non ve, que non oe e que desbarra con promesas rotas. Chove sobre a imaxinación dun escornabois e sobre a teta dereita dunha porca que saíu a dar unha volta. Ó mellor é que anda á ganancia. A porca, claro. Se chove moito tempo cada pinga de auga forma unha lagoa na que farán parada e fonda as sambesugas dunha conciencia estival. A chuvia, ás veces, complica o pensamento.