Hoxe
tocou café con churros. De cando en vez, á media mañá, acompaño
o café cuns churriños.
Teño
medo a que máis tarde me entre a debilidade. Cando esta me entra,
pásoo fatal, trémeme todo o corpo. E non quero poñerme malo. Non
están os aparcadoiros de Ourense para poñerse enfermos. Se te pos
enfermo, ti ou os teus familiares tedes
que deixar unha pasta nos estacionamentos.
O PSOE ourensán seica pide a gratuidade no aparcadoiro do Santa
María Nai. Eu tamén digo que debería ser gratuíto o que acaban de
abrir na Residencia nova. Porque a un hospital, residencia ou centro
de saúde non vas por vicio, vas por necesidade. Cada vez que penso
de ir ós médicos, dan ganas de largar ó Meixoeiro, a Vigo! Pola
autovía
logo se chega e alí o aparcadoiro é gratis... e con vixilancia.
Pero canto máis necesitas unha cousa, máis obstáculos
che poñen.
Ata nos asuntos culturais. Agora mesmo os estudantes
ourensáns están reclamando bibliotecas de calidade e abertas
durante todos os días do ano. Sei
de provincias que as abren en domingo. Aquí, atrancos e máis
atrancos para que unha persoa poida convivir co que máis lle guste,
co que máis necesite.
Acomodados os
churros e o café nas miñas entrañas e como sei que non vou
arranxar o mundo, largo a ler no libro que pillei na biblioteca da
Valenzá, da que procuro aprovisionarme para que... non me quede a
velar vir.
Cafetaría
Castillo de Maceda. Martes, 22 de outubro de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario