Penso na cultura dunha leira e
vexo aí sangue, suor e bágoas dun labrego que loita contra a miseria. Vexo aí o
esforzo do autoconsumo. Noites de inquedanza polas inclemencias do tempo. Mañás
de empeño, de sacrificio desde moito antes de que o sol asome pola serra de San
Mamede. Mediodías de queixas porque os cadrís brúan de dor; nin na sesta atopan
acougo. Tardes de loita nas que se acumula todo: a inquedanza, o esforzo, a dor
dos cadrís, as queixas, o suor, o sangue., as bágoas e o medo. O medo a non
saír da miseria. A cultura dunha leira escríbese cos regos ben dereitos e lese
nas engurras do labrego.
Cafetaría Os Carrís da Valenzá.
Luns, 27 de agosto de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario