Quen lle mete man á pedra labrada
nunha tarde de silencio? Un punteiro golpea no medio dela e un lamento vaga por
todo o monte Medo. Rexouba de catro pardais por entre uns codesos e o ouleo triste,
lento e longo do lobo arrepía a todos os nenos. Quen asubía desde o alto da
Lomba para deixar a unhas lavercas en silencio? Niño de azulenta nunha toxeira
dos Currás e sapoconcho na laga da Tapada dos Ferreiros. Zigzaguea a serpe por
entre as carpazas de calquera outeiro e un neno bótase a boleiras por unha
pendente de inferno. Hai nubes brancas que pasan e un ruxerruxe procedente do
monte de Pinouzos semella unha treboada de ruídos descoñecidos; pero tan só é
unha bandada de patos que asoma alá por Portugalego. Quen se deita ao pé dun
palleiro de herba seca? A infancia déitase a modiño nun recanto da memoria para
que o presente e o futuro soñen en silencio e en calquera momento.
Biblioteca da Valenzá. Venres, 24
de maio de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario