Xente
que pasa. Coches que corren. Sol que aplana. Follas que se moven. Ruído de
fondo. Silencio entre frase e frase. O reloxo marca as catro e tres minutos da
tarde. Un birrio cruza o ceo a gran velocidade. A sombra que acompaña a figura
dunha persoa. De calquera persoa. Da que pasa, por exemplo, nestes momentos
pola beirarrúa. Tamén da que fai footing pola beira dun río ou por unha pista
de terra. Agora, a xente ata fai footing esperando o cambio dun semáforo.
Semella que estamos na época de correr sempre para adiante, aínda que nos
esnafremos. Ás veces é bo retroceder un pouco e pensar. Pensar na forma de non
esnafrarse, claro, cando continuemos cara adiante. Porque ao final sempre
tiramos cara adiante. Ata a mesma morte. Aí paramos. Aí nin hai para adiante
nin para atrás. Aí quietiños coma paxariños. Xente que segue pasando, coches
correndo, ruído ao lonxe e silencio no punto final.
Cafetaría
Menfis de Ourense. Xoves, 23 de maio de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario