O tempo de bailar sobre a punta
dun pé xa rematou. Agora díselle a calquera: “sobe a este dedo e baila”. O dedo
é o dunha man e situámolo en situación vertical e cara arriba. Agora non temos educación.
Botámonos para adiante sen importar a quen aldraxamos, a quen asoballamos.
Perdón, si o sabemos. Atropelamos ao inocente, ao débil. Non somos parvos e non
nos atrevemos cos máis fortes, cos máis poderosos. A estes, como se adoita
dicir, facémoslles a pelota. Certo que é outra forma máis de tirar para
adiante, aínda que sexa rebaixándonos, arrastrándonos. Por un cachiño de poder
damos un mundo, sen vergonza ou con disimulo. É igual, o caso é ser máis ca aquel.
E cando xa temos o poder (o poder mal conseguido, se entende), xactámonos del,
presumimos del e pregoámolo aos catro ventos. O caso é facer ostentación dese
poder para que ninguén nos rosme. E hoxe en día somos moitos desta maneira no
noso país.
Cafetaría Menfis de Ourense.
Venres, 24 de maio de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario