Tensión
no alto dun castiñeiro onde unha pega mira de mala maneira a un merlo. Quen o
mandaría subirse aquí, pensa a pega. Mira qué fachendosa está e que pouco
representa, remoe o merlo. Mentres, o aire, que bate forte alá arriba, move as
colas das dúas aves e estas teñen que facer un verdadeiro esforzo para
suxeitarse. Se o levara o demo, digo o aire, murmura a pega. O merlo torce a
cabeza e disimula que peitea unha folla. A pega, de chula, quere algo máis
forte e lanza o seu pico contra o cañotiño que amarra o ourizo da castaña á
árbore, pero con tan mala fortuna que peitea no propio ourizo e dóelle. O merlo
ri polo baixo e ponlle o cu á súa rival para evitarlle máis vergoña. As uñas da
pega calcan con forza sobre a galla na que pousa. A rabia é grande. E desexa
máis ca nunca algo para darlle na cara ao merlo. Xusto neses momento bótalle
unha man un gabián que fai fuxir ao merlo, aínda que ela tamén larga… por se
acaso.
Cafetaría
do pavillón dos Remedios de Ourense.
Xoves,
23 de maio de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario