Non
deixa de mirar para o reloxo unha e outra vez. Son as oito menos vinte da
tarde, que xa case é noite. Laertes Pedra ten pouco tempo para ir polo coche.
Teno aparcado no quinto inferno. E quédanlle tan só dez minutos para que o seu
fillo saia das clases de guitarra. Ou, como moito, quince minutos. Laertes
Pedra sempre pensa que o tempo se lle bota encima e desespérase todo. Logo, á
hora da verdade, sempre lle sobra tempo e cansa de esperar. Pero el mesmo recoñece
que a súa ansiedade viaxa máis rápido, máis á présa que a realidade. No medio
do traxecto xa cae na conta de que, efectivamente, lle vai sobrar tempo. Lanza
un insulto polo baixiño e minora o paso. Pero mesmo así, por moi devagariño que
camiñe, vanlle sobrar cinco ou máis minutos. E ás veces, cinco minutos de
espera son un mundo. Menos mal que Laertes Pedra ten un libro no coche e, aínda
que sexa á media luz, le.
Cafetaría
do pavillón dos Remedios de Ourense.
Mércores,
23 de outubro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario