A CADEA DOS BERROS

              O home contempla cómo bota o balón sobre a canastra e espera para saber se entra ou non entra. O balón non entra. O rapaz que o lanzou pilla un cabreo supino e ó home non lle queda outra opción que sorrir ante a reacción do rapaz. O home deixa de estar atento á cancha de baloncesto e préstalle atención a unha tele que fai ruído detrás súa. O ruído é porque o aparato amosa a cadea de Telecinco. O home entende, entón, o ruído. El mesmo lle chama a esa cadea “a do ruído”, ou aínda mellor, “a dos berros”. Sempre están berrando. Practicamente as 24 horas do día. Aínda que, o home, cando máis a padece é polos mediodías e polas tardes. Pola noite, adoita instalar uns auriculares nos seus oídos, pilla outra televisión e mata o tempo ou goza contemplando unha película. Cunha mala, mata o tempo. Cunha boa, goza ata case o orgasmo. Agora mesmo, o home, para non escoitar o ruído, abandona a cafetaría do pavillón e métese no coche a ler.

              Café Paco Paz de Ourense. Mércores, 2 de outubro de 2013