As cifras ou cantidades, cando son
moitas, a verdade é que asustan, incluso aínda que sexan para ben. Emporiso,
neste caso que nos vai ocupar, son para mal, polo que asustan aínda máis. Din
que o gasto militar dispárase en todo o mundo , pero principalmente en Asia. Por suposto,
Estados Unidos segue sendo o gran líder con máis de 600 millóns de dólares; e
China subiu o seu presuposto para matar xente unha barbaridade. Porque, a ver,
entendo que os asuntos armamentistas son para matar xente, non si?, aínda que
alegues defensa. É igual, matas para defenderte, pero matas. Xa sei que as
guerras nunca se evitarán (ata poida que algunhas sexan necesarias), pero por
que non as realizamos a paus?. Non é ningunha risa. De rapaces non faciamos
iso?; veña, a pelexar! E ata que un se rendera. Agora sería o mesmo. Por
exemplo, unha guerra en Galicia... todos a xuntarnos na chaira luguesa, e pau
que te criou. Réndeste?. Non! Pois toma! E así, ata a rendición. Poida que
algún trancazo mal dado mandase a un pobre home á outra vida, pero non a centos
e a miles como están caendo baixo as armas que se mercan a feixes. Voto polas
guerras a paus! Sairían moito máis baratas. Só habería que cortar trancas de
carballo ou de castiñeiro. Para máis aquel, o castiñeiro aínda dá ganancias
coas castañas. As balas e as bombas só causan mutilacións e mortes. Réndeste?
Non! Pau que te criou! Ata que se rendan. Sen mortes. Tan só uns croques e
pouco máis.
Café Oren Express da Valenzá.
Xoves, 6 de febreiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario