Oito en punto da tarde/noite.
Malabarismos cunha moto na televisión. Anteollos medio tirados sobre a mesa.
Lauro Rosales Triunfo empeza a tiralos xa bastante a miúdo. Cada vez ve menos.
Pobre home. Valer xa só lle valen para o lonxe. Porque de cando en vez colócaos
sobre o seu nariz, e aprecio que o fai cando entra alguén na cafetaría. Oito e
catro minutos. Agora son coches de fórmula 1 os que asoman pola pantalla. Ruído
dunhas chaves que caen ó chan. A nena Icía Varián Variante (vaia!) está a xogar
con elas e, claro, como aínda é un carrouchiño, cáenlle ó chan. E non vale que
o pai lle diga que estea quieta. Ela nin caso. Normal; é unha cativiña. Oito e
oito minutos da tarde/noite. Lauro Rosales volve tirar os anteollos sobre a
mesa e a Icía Varián cáenlle de novo as chaves. Agora mesmo non sei o que está
saíndo pola televisión pola causa e o motivo de que non miro para ela. Hai
minutos que dan tranquilamente para un parágrafo. Este levou exactamente dez.
Café Aitana 39 da Valenzá. Martes,
18 de febreiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario