Rápido coma unha chispa, coma un
lóstrego. Quen? O camareiro. Nin tan sequera pedín. Viume entrar pola porta
(especifico porque alguén pode pensar que entro por unha ventá ou polo faiado
ou por medio dun butrón) e cando me
sentei á mesa pousou enriba da mesma o meu cafeciño. Xa nunca pido porque
sempre é o mesmo: café manchado na cunca pequeniña. Como en algúns bares ou
cafetarías non entenden por pequeniña (pensan que é a normal, pois enténdese
que a grande é a dos almorzos), teño que aclarar: café manchado na cunca do
cortado. Agora si o pillaron. E nunca pido porque nunca bebo un refresco, nin
tan sequera unha auga e moito menos alcohol (fun toda a vida abstemio), sempre
café. Empecei co café con leite, pero como me era moita cantidade, paseime ó
cortado. Logo, como tomaba moitos, paseime ó manchado para que así, en
conxunto, non fose tanto café cargado. Levo uns anos que en Baños de Molgas
tomo descafeinado. Pero dunha maneira ou doutra, o café sempre está polo medio.
É o meu vicio.
Café Oren Express da Valenzá.
Mércores, 12 de febreiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario