Flores de toxos no poema que vai
máis alá nunha canción chea de nostalxia. A flor é bonita, pero o toxo pica.
Sedeño de carro labrego na película que amosa cómo se rozan oitenta gavelas
nunha mañá calquera. Asubío melancólico por entre a néboa para atopar o burro
que non se vía ós tres pasos. Revolución triste ó lado dunha lareira. Non vale
pelexar contra as inclemencias políticas, manipuladas por uns chupatintas con
presunción de actores teatrais. Canto teatro hai na casa dos que se xuntan para
intentar cuspir a mentira máis gorda! Caldeiro de auga quente na novela da
infancia molguesa. A burga de Baños de Molgas daba para todo; desde caldeiros
de auga ata ruxerruxes femininos e desde contos no seu mazadoiro ata xogos polo
seu lavadoiro ou pía. Bocado de bica no almorzo dos pobres. Comíase moita bica.
Había moita pobreza. Con catro ou cinco pensamentos espallados en algúns
recantos da memoria énchese un libro de contos reais, de contos que hoxe
ninguén cre.
Café Aitana 39 da Valenzá.
Mércores, 19 de febreiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario