Química na ollada dunha cadela que
contempla o buraco que hai un cacho fixo detrás dunha cancela. Pés humanos que
trepan polo tronco e as gallas dun amieiro á beira esquerda do río Arnoia. Libro
que se abre por unha páxina calquera porque un refacho de vento chegou con
ruído e marchou con ímpeto de mal tempo. Xa quixeran algúns viaxar polo espazo
sideral da conciencia. Ou da melancolía. Ou da nostalxia. Física nas patas dun
boi tirando dun carro cheo de gavelas. Ou de herba. Ou de millo. Ou de leña. Ás
de paxaro que planan polos penedos de Barricobos
e polos lameiros do Río Vello.
Canción que xeme un retrouso porque un rapaz labrego intenta correr o medo
nunha noite calquera. Xa quixeran uns cantos acougar nun sofá de veludo para
contemplar a vida con certa nugalla. Ou con parsimonia. Ou con lentitude. Ou
con desgana. Brúan os pensamentos mentres o sono chega. Se chega. A ver cándo
chega.
Café Oren Express da Valenzá.
Xoves, 9 de xaneiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario