PARA SEMPRE

              Para sempre. Para sempre Gael Mito Gales escribe catro palabras cheas de melancolía nun caderno de cor rosa. Coa man dereita bota  o seu longo pelo para atrás e, para sempre,. intenta recollelo cunha goma elástica nunha sinxela coleta. Ela, Gael Mito, segue escribindo mentres lle dá algún que outro sorbo á Coca-cola que ten sobre a mesa. Para sempre intenta plasmar no papel os pensamentos que navegan polos recantos da súa memoria. Unha e outra vez, aqueles, vánselle ós seus pais, ós que hai tempo que non ve. Hai anos xa. A filla da Cirolla e do Lucero, nun arrinque de rabia que tivo, díxolles que largaba da casa para sempre. E da súa vida. Coa dor no peito, coas bágoas nos ollos e coas maletas cheas, marchou. Non volveu a vista atrás. Pero, agora, a cinco anos daquelo está a dubidar da súa expresión, da súa ladaíña “para sempre”. Non sabe cánto aguantará, nin se aguantará. En principio, segue deixando caer palabras para que queden no caderno para sempre.

              Café Oren Express da Valenzá. Venres, 24 de xaneiro de 2014