Cansado. Traballando desde as once
e pico da mañá ata as cinco da tarde. Só parei un chisquiño para xantar un
bocadillo na propia finca. É a primeira vez que xanto na Costa da Gándara. Iso fíxome lembrar a infancia, de cando iamos á
sega da herba á parcela do Medo;
levabamos o xantar porque a parcela estaba a tres quilómetros de Baños de
Molgas e, claro, entre ida e volta perdíase moito tempo. Ah si, é que antes
segábase coa gadaña, e levaba o seu tempo. Hoxe tan só andei espichando estacas
e atándolle, logo, os arames. Chegoulle ben o que padecín; levo unha semana
cunha costela rota e ás veces doía, vaia se doía!. Andei só todo o tempo.
Perdón, coa música e cunha parella de cans: o Rufo e a Nea. A música é
a que máis me entretén. Que sería de min sen a música! Cando me ven cos
auriculares, dinme se escoito a radio. Que va! Popurrí de cantantes e cancións,
de grupos e de bandas sonoras; desde Sabina ata Pink Floyd, desde Verdes são os campos ata Érase unha vez en América. Entretido
pero canso.
Café Paco Paz de Ourense. Venres,
17 de xaneiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario