Déitate no asubío dunha saba
branca para que a folla do loureiro baile polas beirarrúas dunha discordia.
Escribe. Soña. Mira para arriba. Corre para abaixo. E berra no medio e medio
dun poema. Sorrí entre as catro paredes dunha caixa de axóuxeres para que a
vida pegue media volta e retroceda ata os soños dun conto que nunca foi. Le.
Acouga. Tose. Cuspe. Déitate ó lado do silencio.
Deixa que os parafusos furguen nos
recantos da memoria e que o lóstrego dunha treboada acubille o ruído dun trono.
Queda cos pensamentos deitados no buraco dunha cereixola e que rachen os penedos nos que os golpes esculpiron unha
infancia de moito medo. Pensas que non sempre é martes de entroido, e a
realidade amosa un suspiro que non acaba nunca, un toxo que se crava na
almofada de calquera tarde de inverno. Tangue as vacas para o monte da
inocencia e busca os niños dos verderolos neses recantos da memoria. Berra.
Cala. Xoga. Escoita. Durme, meu neno, durme. E soña.
Café Oren Express da Valenzá.
Luns, 13 de xaneiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario