Neste
país noso moitos rachan as vestiduras polas subvencións ó cine, polas
subvencións á cultura e enchen os xornais de cartas ó director protestando por
tales ou cales axudas a persoas que viven “coma Dios”. Esperei un tempo para
ver qué facían esas mesmas persoas ante a nova de que a Comunidade Europea
expedientou a sete clubs de fútbol españois por posibles axudas públicas
incompatibles coa normativa comunitaria. Ninguén dixo nada. Ninguén rosmou.
Semella que non nos importa que os nosos cartos vaian parar a persoas que viven
moito mellor “que Dios”. É máis, o propio ministro de Asuntos Exteriores, José
Manuel García-Margallo, confesou que “o goberno vai dar a batalla ata a fin en
defensa dos clubs españois”, é dicir, en defensa do ladroízo, en defensa do
neno bonito, da vaca sagrada de todas as actividades deportivas habidas e por
haber. Neste noso país, o fútbol sempre imperou por enriba de calquera
actividade, de calquera profesión, de calquera ensinanza, de calquera traballo.
Facenda, os bancos, os políticos métenlle man ós pombos de sempre con impostos,
con desafiuzamentos, con recortes, mentres que ante ó deporte rei miran de
esguello cara á “marca España”. Como ganamos un mundial e unha eurocopa xa
poden mexar por enriba de nós. Dicimos que chove.
Cafetaría
do pavillón dos Remedios de Ourense.
Sábado,
4 de xaneiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario