Zenón Consagrado Aguilar contempla
o local con parsimonia. Catro mesas mal postas. Cortinas da cor da mel.
Baldosas brancas. Un can de palleiro que entra, cheira polos catro recantos e
mexa sobre as patas dunha mesa. Zenón Consagrado Aguilar rincha os dentes e
intenta zoscarlle unha patada ó can. Este non é parvo, pega un brinco e tamén
lle rincha a Zenón os dentes, pero acaba largando co rabo entre as pernas. O
home ergue da cadeira e vai pechar a porta. Porta de carballo. Rexa. Pesada. A
claridade apágase segundo a porta se vai cerrando. Axiña queda a escuras o
local. Pois, aínda que é de día, as ventás están todas pechadas. Zenón
Consagrado diríxese, ás apalpadelas, á que ten máis preto. Ábrea e volve asomar
a claridade polo local. O noso amigo senta de novo, pero agora noutra cadeira;
acende un cigarro, fai un cruzamento de pernas algo estrambótico e volve
contemplar o local con tanta parsimonia que se lle nota a nugalla ata nos
ollos.
Café Aitana 39 da Valenzá. Luns, 6
de xaneiro de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario