Ramiro Guerreiro Guerrero retira
os lentes e refrega os ollos con forza. Está canso. Pero non fisicamente, máis
ben mentalmente. Botou practicamente toda a tarde lendo e iso cansouno. Porque
tiña que moverse para non conxelar co frío. A tarde, aínda que resplandecía co
sol, estivo fría de raio. Volve fretar os ollos e loita contra o pensamento que
o manda unha e outra vez ós seus apelidos. Todo o mundo lle fai o típico
comentario: anda, en galego e en castelán!. Aínda que o peor chégalle cando os
escribe; sempre llos poñen mal ou sempre o chaman para confirmar cal é o auténtico.
A xente pensa que Ramiro Guerreiro Guerrero cometeu un erro ortográfico ó
escribilos. Non sabemos por que, pero todos tenden a imaxinalos iguais, dobres;
ou Guerreiro Guerreiro ou Guerrero Guerrero. Non conseguen asimilar que se
apelida Guerreiro Guerrero. Moitas veces buscámoslle tres pés ó gato, buscamos
erros onde non os hai. O noso amigo coloca as gafas no nariz e sorrí ante o seu
propio pensamento.
Café Oren Express da Valenzá.
Xoves, 28 de novembro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario