Pinga
de auga nun caixón da memoria. Fento verde nun círculo que se debuxa entre
catro palleiros mal postos. Hai movementos continuos nos latexos dun balón de
fútbol pateado por corazóns adolescentes. Raio de sol nunha artesa que garda os
poemas dun pipiolo, de cando o silencio
era a sombra da censura, de cando as ideas durmían deitadas entre unhas raias
torcidas. Non se pode alterar o tempo. Non se pode loitar contra o momento.
Materias sinxelas en catro libros de texto. Títulos en negriña e o demais… o
demais en falsa cursiva, con palabras que non din nada e parágrafos desconformes.
Gota
de suor que cae na caldeira da ignorancia. E todos tan felices. Porque o tempo
é o camiño que tira cara adiante. Non hai retroceso. Non toquemos a memoria
histórica. Para que? Quen quere fantasmas?. Deixemos que o que foi quede en silencio.
Para que facer ruído?. Co ruído ninguén se entende. Gota de ansiedade que cae
sobre unha novela barata. Escrita con catro parvadas que remata nunha frase
lapidaria: os mortos daquela época dormen nas cunetas da indiferenza.
Bágoas
que caen por entre os panos brancos dunha memoria que nunca esqueceu a verdade,
pero que a durmiron a base de represión, silencio, moito silencio.
Café
Aitana 39 da Valenzá. Xoves, 5 de decembro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario